Wee Wehe. Afl. 4) 'Toekomstbomen' massaal gekapt

Omdat het bos in Wehe ondanks alle vooraf aangebracht blauwe markeringen zo ontzettend kaal lijkt heb ik mijn zinnen gezet op nadere inspectie van alle uithoeken van de percelen waar de harvester aan het werk is geweest.
Maar hoe kom ik daar?
Ik moet oppassen, want onder de 'oogst' liggen vaak stapels takken, met het blad er nog aan.
De soms diepe kuilen eronder zie ik dus niet altijd.
Maar als ik mijn enkels breek is het voorlopig afgelopen met de excursies.

Met behulp van twee lange(!) stokken bij wijze van extra pootjes blijk ik gelukkig vrijwel overal te kunnen komen.
Met die extra pootjes kan ik mijn evenwicht meteen herverdelen als m'n voet wegglijdt, of als een boomstam aan het andere uiteinde door mijn gewicht omhoog wipt.
Snelheid blijkt het geheim.
Maken dat je weg bent, zodra de boel gaat bewegen.
Gelukkig blijken mijn inspanningen de moeite waard.
Want juist op enige afstand van de paden af blijkt het bos in Wehe vol te liggen met blauw gemarkeerde toekomstbomen.
Het aantal oranje gemarkeerde bomen op de grond blijkt nauwelijks groter.
Veel gekapte bomen lijken helemaal niet gemarkeerd.

Wat is een toekomstboom ook al weer?
Mijn Dikke Van Dale blijkt het woord niet te kennen.
Op voorlichtingsbijeenkomsten vertellen boswachters dat "toekomstbomen" bomen zijn die gespaard moeten blijven.
Hiertoe worden deze mazzelaars vooraf zorgvuldig door hen gemarkeerd.
Zoals onderstaande geluksvogel in het bos van Wehe:

Wehe den Hoorn, 5 september 2017. Een gespaarde toekomstboom. Vijftig procent kans?

Het kan bijvoorbeeld gaan om een gezonde es die mogelijk resistent is tegen de essentaksterfte.
Of om een licht aangetaste es die nog kansen heeft, aangezien niemand weet hoe de essentaksterfte op termijn verloopt.
Vooral oudere solitaire essen, of essen die temidden van andere soorten staan lijken nog kans te hebben om te herstellen.
Hier zegt de universiteit Wageningen het volgende over:

"Daarom wordt aangeraden om zo terughoudend mogelijk te zijn bij het ingrijpen en gezonde bomen te laten staan. Grote, dode takken kunnen weggesnoeid worden, zeker als deze gevaar opleveren. [...] Ook is het weinig zinvol om alle aangetaste bomen te verwijderen. Als dit geen gevaar oplevert, kan de boom met rust worden gelaten om af te wachten of de boom in staat is om de uitbreiding van de ziekte zelf te stoppen. In bossen met een hoge infectiedruk blijft ingrijpen helaas vaak noodzakelijk zeker langs wandelpaden en wegen, maar ook daar wordt geadviseerd om de gezonde bomen te laten staan, want deze hebben een belangrijke rol in de overleving van de soort." 
Verkregen via http://www.wur.nl/nl/Expertises-Dienstverlening/Onderzoeksinstituten/plant-research/bollen-bomen-fruit/10-vragen-over-Essentaksterfte.htm

Kortom: wees terughoudend met de kap, want mogelijk kunnen bomen de ziekte zelf nog stoppen.
Daarbij kan het bos resistente bomen bevatten, die op de lange termijn van groot belang zijn voor de overleving van de es.

Verder kunnen blauwe markeringen andere soorten betreffen, die niets te maken hebben met de essentaksterfte (eiken, elzen, esdoorns, wilgen, berken).
Ook kan het gaan om een bepaalde boom waarvan een bepaald dier op dat bepaalde moment afhankelijk is, zoals bepaald door Staatsbosbeheer
Eigenlijk zijn dieren natuurlijk afhankelijk van het bos als geheel.
Want dat is namelijk hun leefgebied.
Maar soms is een vogel of vleermuis of specht duidelijk net iets meer gebonden aan één specifieke boom, bijvoorbeeld vanwege overduidelijk aanwezige nestruimte.
Staatsbosbeheer is de beroerdste niet, en markeert zo'n boom.

Cartoon verkregen via internet. "Te huur".

Wie gaat kijken in een gemarkeerd bos - bijvoorbeeld tijdens een aan de kap voorafgaande voorlichtingsbijeenkomst van Staatsbosbeheer - ziet veel blauw gemarkeerde bomen.
Dat geeft de burger weer moed!
Zo te zien blijven er nog aardig wat bomen staan.
Staatsbosbeheer gaat zorgvuldig om met ons bos.
Het zal allemaal zo'n vaart niet lopen.

Maar nu de praktijk.
Bijna op elke stapel hout tref ik één of zelfs meerdere blauw gemarkeerde bomen aan.
Terwijl men in Wehe nog niet eens op de helft is.
Helaas was de accu van mijn fototoestel halverwege de excursie in Wehe leeg.
Anders had ik in plaats van de onderstaande vijftig wel honderd foto's kunnen maken van blauw gemarkeerde maar desondanks rücksichtloos gekapte 'toekomstbomen'.
Kortom: op alle onderstaande foto's staan één of meerdere blauwe stippen.
Al moet er soms voor worden ingezoomd, bijvoorbeeld als de stip overschaduwd wordt door andere gekapte bomen.
Scherm helder zetten wil ook weleens helpen:

Alle bovenstaande foto's werden op 5 september 2017 Wehe den Hoorn door Blogwachter gemaakt. Totdat de accu van het fototoestel leeg was. Gelukkig maar, want het begint vervelend te worden!

Staatsbosbeheer verklaart deze raadselachtige 'massakap' van blauw gemarkeerde bomen als volgt: 
"Ook bomen met blauwe stippen, die waren geselecteerd om nog lang mee te gaan worden nu ziek".
Voor meer informatie hierover, zie: "Een persoonlijke brief van Staatsbosbeheer in de bus", 03-09-2017.
In reactie op deze brief schreef ik al dat er maar enkele weken of hooguit een maand of wat tussen markeren en kappen zit.
Terwijl de essentaksterfte al jaren en jaren stilletjes woekert in de bossen op het Hogeland.
Daar komt bij dat er geen spoor is van achteraf - bij nader inzien - extra aangebrachte correcties, bijvoorbeeld in een andere kleur.
Hoe kan de bestuurder van de oogstmachine zonder corrigerende markeringen in 's hemelsnaam een blauw gemarkeerde boom die alsnog ziek is geworden van om andere redenen - resistent, andere boomsoort, vogelnest aanwezig - blauw gemarkeerde bomen onderscheiden?

Het antwoord is simpel: niet.
Hoewel het als leek gevaarlijk speculeren is, lijkt elke logica in bovengenoemde verklaring ver te zoeken.
WAT de reden is van de hierboven in beeld gebrachte grootschalige kap van nota bene zeer recent nadrukkelijk blauw gemarkeerde bomen kan ik dus niet zeggen.
Maar DAT er een luchtje aan zit, dáárover twijfel ik eigenlijk niet meer
Gewoon, op grond van eenvoudige logica.
In het bijzonder vanwege:
a) de naar verhouding - in vergelijking met de al veel langer voortwoekerende essentakstefte - korte duur tussen markeren en kappen. Een dergelijke acute maar grootschalige aantasting is dus niet te verklaren.  
b) het ontbreken van nieuwe markeringen, óver de oude heen. Waardoor gezonde bomen, andere soorten en bomen waar dieren van afhankelijk zijn voor de bestuurder van de oogstmachine met geen mogelijkheid van de plotseling ziek geworden bomen te onderscheiden zijn.
Terwijl het selecteren nadrukkelijk de taak is van de boswachters.
En dus niet van de aannemers die de oogstmachines bedienen.

Mogelijk biedt onderstaand artikel een aanknopingspunt.

Krantenartikel over de Achterhoek, door Sjoerd van der Werf, Zelhem/Didam, verkregen via: http://www.bomenkapmeldpunt.nl/beleid/massale-kap-van-de-zieke-es-echt-nodig/

"Dikkere stammen, van bomen die nog goed zijn kun je nog verzagen voor planken. Als het hout is aangetast wordt het brandhout".
Beter maar kappen dus, voordat het is aangetast?
Want dán kan het zó de kachel in.

Cartoon verkregen via internet. Vrij vertaald: "Wat een verschrikkelijke ramp". "Weet ik toch. Moet je al die verspilde olie zien!"

Zonde, nietwaar?