Essenhakhout is belangrijk voor de natuur.
Op de stam(voet) van oude bomen komen bijzondere planten- en diersoorten voor.
Het zaad van de es is voorzien van vleugeltjes.
Als je niets doet, dan komt de boom dus vanzelf naar je toe.
Met andere woorden: de boom kost (zo goed als) niets.
 |
| De es: blad en groeiwijze. Bron: het internet. |
In grote delen van Nederland werden dan ook opvallend veel essen aangeplant.
Vooral in de jaren tachtig, in het noorden en Westen.
Met Groningen - na de Flevopolder - op de tweede plaats.
Tot zover niets aan de hand, want de es is een mooie boom.
Helaas bestaan veel van de Groningse (dorps)bossen vrijwel geheel uit essen.
Oftewel: een monocultuur.
Nu is de es ziek.
Er rukt een schimmelziekte op, het vals essenvlieskelkje, Hymenoscyphus fraxineus, meestal de "essentaksterfte" genoemd.
De sapstroom raakt geblokkeerd, het blad verwelkt en de wortels drogen uit.
De boom verzwakt.
Aangetaste essen herken je aan de kale, vaak boven de kruin uitstekende takken.
Dit schimmeltje kun je vergelijken met een ziekenhuisbacterie: niets helpt.
Wel heeft een klein(!) percentage van de essen een natuurlijke afweer tegen deze schimmel.
Wetenschappers proberen nu om met deze bomen een nieuwe, resistente generatie te kweken.
Ook oude, alleenstaande bomen lijken een betere overlevingskans te hebben.
Maar met de dicht bij elkaar geplante bomen gaat het dus niet goed.
Tot overmaat van ramp worden aangetaste bomen die dicht bij elkaar staan vaak ook nog belaagd door een zwam.
Dan valt de boom heel gemakkelijk om.
Als het eenmaal zover is, leveren deze bomen gevaar op voor de omgeving.
Bomen in dit stadium moeten dus worden gekapt, zeker als ze langs wegen of paden staan.
Kortom: dát er gekapt moet worden is duidelijk.
Punt van zorg is de manier waarop er gekapt zal worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten